Melchior Koch augustus 2022
Melchior Koch, afgestudeerd Fine Art aan de HKU, zal tijdens zijn residentie een boek schrijven. Hij werkt live, in het openbaar, waar hij de huidige dialoog en omgeving direct in het geheel toepast.
Van het inter- en intrapersoonlijke tot het maatschappelijke; de natuurlijke omgeving en de geschiedenis van de Waterlinie; van filosofische overpeinzingen naar psychologische opmerkingen en poëtische verrassingen: het zal een veelzijdig geheel vormen.
Kunst heeft voor Melchior de bedoeling de toeschouwer naar plekken te brengen waar men niet alleen kan komen. Een select groepje toeschouwers wordt zelfs op twee manieren getransporteerd: eerst als personage, en uiteindelijk als lezer. Ook Melchior zelf zal niet de auteursvrije ruimte tussenbeide kunnen onderzoeken zonder de voorbijganger. Het product hiervan is verrassend voor beide kanten van het werk. In de periode dat hij er zit – op zijn minst vijf werkdagen per week – is er constant bezoek mogelijk; sterker nog, gewenst. Ben jij de passant die een rol in zijn verhaal krijgt?
Op 4 september 2022 presenteerde hij op het SPOEL festival de introductie van het manuscript 'Een groot schrijver':
"De kwaliteit van een schrijver staat gelijk aan zijn precisie.De pen en zijn doel ontmoeten al ver voor het papier. De bom ontploft pas bij contact. Kijk, het doel van de schrijver is alleen van hem. Aileen hij ziet het, net zoals alleen de lezer dit kan zien.
Het mikpunt neemt geen tijd meer in beslag, bevindt zich nergens en is gericht naar niemand in het specifiek. Ik ben geen schrijver. De hoogst mogelijke kwaliteit van een schrijver is zijn stilte. Dat maakt dat hij alles al begrijpt. Een groot schrijver bestaat niet echt. Hij is vergelijkbaar maar tegelijkertijd in tegenstrijd met alles. Een schrijver is als een zwart gat. Het oog van een orkaan. Een schrijver is onbeschrijflijk. Bewusteloos. Vergeetachtig. Oplosbaar. Extreem geïrriteerd.
Hij is zonder twijfel ooit een crimineel geweest; verslaafd; gedisciplineerd door enkel deze neiging te onderdrukken. Hij heeft geen schooldiploma. Hij is vermijdend. Groot schrijfwerk is uitstelgedrag in woorden. Het is zo ongelooflijk in ontkenning dat de rest niet anders kan dan zich te herintroduceren met een enorme knal wanneer het boek dichtklapt. Dat is elk begin of einde. Woorden met enig gewicht zijn magnetische leegtes. Zonder begin of einde, maar een onzichtbaar midden in zichzelf. Onmisbaar voor de schrijver.
Schrijvers hebben de neiging overweldigd te raken, gegrepen, door afgescheurde teennagels en de rijpe geur van de gelige afzetting daaronder. Schrijvers moeten overmeesterd worden door vertragende, droomachtige episodes, waarin alle verantwoordelijkheid vervalt. Hun ingewanden zuilen zich herschikken, en, wanneer hij gedisciplineerd is, schrijft hij nuchter met een balpen in zijn dagboek. Schrijvers zijn het epicentrum van het feest, maar vaker sociaal ongemakkelijke, bovenmatig kritische en dus bijkomstig beledigende muurbloempjes, en daardoor toch nog een soort van middelpunt. Ze zijn tijdens deze periodes niet te onderscheiden van boerderijdieren - ze eten, poepen, plassen, schudden de vliegen van hun bultige rug, maken zich onbewust klaar voor hun brute eind, omringd door onzichtbare hekken. Een schrijver is een acrobaat, in kalverachtige hinkstapsprong van planeet tot planeet in een trage, zichzelf herhalende, kosmische ontploffing, die hij lijmt door te verdwijnen."
